کودکی
گاهی فکر می کنم
چرا آدم ها همیشه حسرت کودکی هایشان را می خورند
و چرا آرزو می کنند که به کودکی برگردند
شاید کودکی همان آشیانه ی درختی است
که قرار بود از آن پرواز کنیم
اما سقوط کردیم...
این متن رو جایی در وبلاگ گردی هایم خواندم و ................
مطالبی دیگر از این نی نی وبلاگی